انواع سیستم های اعلام حریق
سیستمهای اعلام حریق یکی از مهمترین عوامل ایمنی در هر ساختمان و فضای عمومی است. این سیستمها با تشخیص موثر و سریع حریق، به افراد در محیط اطلاع میدهند و اقدامات ایمنی لازم را فراهم میکنند. در این مقاله، به بررسی انواع سیستمهای اعلام حریق میپردازیم و ویژگیها و کاربردهای هر نوع را بررسی میکنیم.
1. سیستمهای آلارم معمولی:
این نوع سیستمها به صورت صوتی (سیستم زنگ) و یا نوری (سیستم چراغ) به افراد در محیط اطلاع میدهند. این سیستمها عموماً در مکانهای عمومی و تجاری مورد استفاده قرار میگیرند.
2. سیستمهای اعلام حریق ادامه دار:
این نوع سیستمها در صورت تشخیص حریق، پیامهای اطلاعرسانی تکراری را ارسال میکنند تا افراد به طور مداوم هشدار داده شوند. این سیستمها برای مکانهایی که نیاز به هشدار پایدار دارند مثل بیمارستانها و دانشگاهها مناسب هستند.
3. سیستمهای اعلام حریق اتصالی:
این نوع سیستمها به شبکههای محلی یا اینترنت متصل هستند و در صورت تشخیص حریق، پیامهای اعلامیه را به مراکز مربوطه ارسال میکنند. این سیستمها برای ساختمانهای بزرگ و چندساختمانی مناسب هستند.
4. سیستمهای اعلام حریق هوشمند:
این نوع سیستمها با استفاده از فناوریهای پیشرفته مانند سنسورها، دوربینها و هوش مصنوعی، قادرند به شناسایی دقیق حریق و کاهش خطاهای ناشی از اعلامات غیرضروری بپردازند. این سیستمها برای ساختمانها و فضاهایی با حجم بالا و مخاطرات متنوع مناسب هستند.
5. سیستمهای اعلام حریق تصویری:
این نوع سیستمها به جای ارسال پیام صوتی یا نوری، تصاویر و ویدئوهای مرتبط با حریق را به افراد ارائه میدهند. این سیستمها برای مکانهایی که نیاز به اطلاعات دقیق و تصویری از حریق دارند مناسب هستند.
- سیستم های اعلام حریق از نظر نوع عملکرد به دو دسته آدرس پذیر و متعارف دسته بندی می شوند.
- سیستمهای اعلام حریق از نظر سیم کشی به دو دسته بی سیم و با سیم دسته بندی می شوند.
- سیستم های اعلام حریق از نظر عملکرد به دو دسته اتوماتیک و دستی تقسیم بندی می شوند.
سیستم اعلام حریق متعارف بر خلاف سیستم های آدرس پذیر برای پروژه های کوچک با تعداد المان کم قابل استفاده می باشند و سیم کشی در این سیستم ها به صورت موازی و در دو نوع 2 سیم و 3 سیم رایج می باشد که جهت اطلاعات بیشتر به بخش سیستم های اعلام حریق متعارف مراجعه فرمایید.
در سیستم های اعلام حریق متعارف ساختمان با توجه به ضوابط و تعداد المان و تعداد طبقات به زون های مختلف تقسیم بندی می شوند. همانگونه که از اسم سیستم های متعارف مشخص است، این سیستم های امکان مشخص کردن محل دقیق حریق را ندارند و فقط قادر به تشخیص زون حریق می باشند. لذا بایستی حتما در کنار مرکز کنترل این سیستم ها تابلو زون بندی نصب گردد تا در زمان حریق امکان تشخیص موقعیت مکانی زون حریق میسر گردد.
در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر هر المان قابلیت گرفتن آدرس منحصر به فرد می باشند که با توجه به برند و نوع پنل این آدرس می تواند به صورت شماره و یا حروف و یا ترکیبی از هر دو باشند. این قابلیت باعث می شود که پنل امکان تشخیص محل دقیق حادثه را داشته باشد و باعث کاهش زمان در پیدا کردن محل دقیق حادثه می گردد.
همچنین با توجه به سیم کشی این سیستم که به صورت سری و لوپ می باشد، باعث می گردد که سیم مورد نیاز در اجرا کاهش چشم گیری داشته باشد که این باعث کاهش هزینه سیم کشی و همچنین کاهش افت ولتاژ در سیم ها باشیم. همچنین امکان تعریف سناریو حریق فقط در سیستم های آدرس پذیر امکان پذیر می باشد و با تعریف سناریوهای حریق پیچیده می توان فایرهای کاذب را از سیستم حذف نمود.
می توان باتوجه به مکان حریق یا حادثه عملکرد سایر تجهیزات از قبیل فنهای اگزاست، درب های خروج، فن های فشار مثبت پلکان و … را کنترل کرد.
نتیجهگیری:
سیستمهای اعلام حریق نقش حیاتی در ایجاد ایمنی و پاسخگویی سریع به حوادث حریق دارند. هر نوع سیستمی براساس نیازهای خاص و اندازه و نوع ساختمان، انتخاب میشود و با توجه به ویژگیها و کاربردهای آن، اقدامات ایمنی لازم انجام میشود.
